වළාකුලට පැරදීලා නිල් අහසම සැඟවෙද්දී
කඳුලු සලා හිත හැඬුවා සඳ අහසෙහි බොඳවෙද්දී
ගනදුරු රෑ ආකාසේ තරු මං පෙත් අවුරද්දී
තනිවූ සිතුවිලි සැලුනා නෙතු කඳුලැලි වැගිරෙද්දී

පය පැකිලී ඇද වැටුනා දෙනෙත් අඳුර ගිලගද්දී
මඟ වැරදුනු බව දැනුනා සිත මත බිය රඟදෙද්දී
වැහි කෝඩෙට අහුවුනු පැතුමන් එකිනෙක බොඳවෙද්දී
සෙවනැල්ලත් අද නෑ මං ළඟ තනිකම රජවෙද්දී

අරුනැල්ලක් ඇවිදින් නෙතු පිය අස්සෙන් දිවයද්දී
හිරු ඇවිදින් නිල් අහසට ගනඳුර පසුබැසයද්දී
වෙව්ලන දෑඟිලි අතරින් උනුහුම ගත දැවටෙද්දී
හෙවනැල්ලත් යලි ඇවිදින් මගෙ තනිකම සිහිවෙද්දී

 
අතීතයෙ මං ලකුණු මකා සිත සනසලා
පලා ගිය සිනා ගෙන දී දෝත පුරවලා
සලා නෙතු පිය සලා යලි හදට ලං වෙලා
නුඹ හිඳී මා සමඟ හෙටක පෙරමං බලා

වෙලී දෑඟිලි තුඩින් උණුසුමට ගුලි වෙලා
සතුට සැනසුම අතර සෙනෙහෙ සුව රන්දලා
නෙතින් දොඩමලු වෙමින් මුවින් මදහස සලා
පාට පාටින් සිහින නුඹ යලිත් එලි කලා

එලිය දී මගෙ ලොවට පහන් කන්දක් වෙලා
කඳුලු ගංගා වලින් සිනා අස්වද්දලා
නොනිමි සෙනෙහසට යලි යලිත් අරුතක් වෙලා
පෙර සසරෙ පුරුදු ලෙස නුඹද මා එක් වෙලා

I want something to hold
It's you and your hand so called
Close my eyes and be a bold
That is what I dream in gold

Met everyday but I'm not brave
Hide the dream and pretended a save
Understood you everything I gave
Felt I grounded in a grave

Want to keep away my eye
Designed a smile decorated with lie
Heard a word 'Why you always shy'
Come and hold my hand until die...