2009/11/13

ඡායාව

ඇස් දෙකට නින්දක් නොදී
ආසාවෙන් බලාගෙන හිටිය
පාට පාට හීනයක්
ඒත් අවසානය
අදුරුයි.... භයානකයි........

මහා කැලයක් මැද මම තනිවෙලා
රෑ අහසට හද පායලත් නෑ
බය හිතෙන සද්ද වටේටම ඇහෙනව
එක පාරටම ගැස්සිල අවදිවුනා......

යාන්තමට දැක්ක බොදවුණු ඡායාවක්
කවුද හිටිය මගේ ඇස් ඉස්සරහ.....
ආදරෙන් පිරුණු ඒ ඇස්
මගේ ළගට හෙමින් හෙමින් කිට්ටු වෙනව.....

හීනියට සීතලක් දැනීගෙන
කදුලු ඔහේ කම්මුල් දිගේ ගලාගෙන ගියා
බොදවුණු ඡායාව ළගටම ඇවිත්......

ආදරෙන් තුරුලු කරගෙන
දයාබර උණුහුමක මාව ගුලිකර ගත්තා.......

පපුව ඩිග් ඩිග් ගාල ගැහෙනව
කන් දෙක අස්සෙන් හීනියට
හුරුපුරුදු කටහඩක්
"අඩන්න එපා පුතේ.....
අපි ගෙදර යමු....."

ඒ මගෙ අම්මා
ඔව් ඒ මගෙ අම්මා.......