ලොවම නිදිගත් යාමයේ
මැකී නොමැකී මගේ නෙතු මත
ඇඳෙන නුඹෙ රූ
සොයා ආවෙමි සිහිනයක සැරිසරා......
ලොවම නිදිගත් යාමයේ
රැය උදාවන තෙක්ම දැවටී
මා ගතේ උණුසුම සොයා
නැවුම් උණුසුම් සුසුම් කැටිකර
මගේ තනියට ලඟ තියා
අඳුර මඟ අහුරා තියෙන තුරු
සිහින අතරේ මා දමා
හෙට දිනේ හිරු රැගෙන එන්නට
අඳුර මැද නුඹ නොපෙනී ගියා...................
ක්ෂිතිජ ඉම රේඛා මතින් පැන
තනිව හිඳිනට අවැසි මුත්
මා සිතට සැනසුම රැගෙන එන්නට
කරමි ආරාධනා.........
ලොවම නිදිගත් යාමයේ
1 comment:
කොයි තරම් තනිවුනත් ආදරේ කරද්දී ඒ තනිකම නොදැනෙන එක කොයි තරම් නම් අපූර්වයක් ද . . .
Post a Comment